Η χαμηλή δόση ασπιρίνης μπορεί να καταστείλει την επανεμφάνιση ορθοκολικών πολυπόδων μεγαλύτερων των 5,0 mm σε ασθενείς με οικογενή αδενωματώδη πολυποδίαση (FAP), σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης IV J-FAPP.
«Επειδή οι πολύποδες του παχέος εντέρου μεγαλύτεροι από 5,0 mm συσχετίζονται ισχυρά με την ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου, η χαμηλή δόση ασπιρίνης θα μπορούσε να είναι ένα χρήσιμο χημειοπροληπτικό φάρμακο για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου σε ασθενείς με FAP», γράφουν οι συγγραφείς στο The Lancet Gastroenterology and Hepatology.
Η κολεκτομή είναι επί του παρόντος η μόνη καθιερωμένη θεραπεία για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου σε ασθενείς με FAP. Ο στόχος της μελέτης IV J-FAPP επρόκειτο να διευκρινίσει τις ατομικές και κοινές επιδράσεις της χαμηλής δόσης ασπιρίνης και μεσαλαζίνης στην υποτροπή των πολυπόδων του παχέος εντέρου σε Ιάπωνες ασθενείς με FAP.
Οι επιλέξιμοι ασθενείς ήταν ηλικίας 16 έως 70 ετών, είχαν ιστορικό περισσότερων από 100 αδενωματωδών πολυπόδων στο παχύ έντερο και δεν είχαν υποβληθεί σε κολεκτομή. Πριν από τη μελέτη, αφαιρέθηκαν όλοι οι ορθοκολικοί πολύποδες διαμέτρου τουλάχιστον 5,0 mm. Συνολικά 104 ασθενείς κατανεμήθηκαν τυχαία για να λάβουν είτε ασπιρίνη (100 mg/ημέρα), μεσαλαζίνη (2 g/ημέρα), και τα δύο ή τίποτα από τα δύο για οκτώ μήνες.
Σε αυτήν την τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, πολυκεντρική δοκιμή, χορηγήθηκε χαμηλή δόση ασπιρίνης για 8 μήνες, η οποία μείωσε τη συχνότητα των πολυπόδων άνω των 5,0 mm του παχέος εντέρου σε Ιάπωνες ασθενείς με FAP χωρίς ιστορικό κολεκτομή. Η μεσαλαζίνη δεν έδειξε κατασταλτικά αποτελέσματα.
Αν και απαιτούνται περαιτέρω δοκιμές, η χρήση ασπιρίνης σε συνδυασμό με την επιμελή ενδοσκοπική αφαίρεση των αδενωμάτων είναι πολλά υποσχόμενη και καλά ανεκτή μη χειρουργική θεραπεία για το FAP.
Πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα από δοκιμές χημειοπροφύλαξης για οικογενή αδενωματώδη πολυποδίαση. Είναι ξεκάθαρο ότι κανένας παράγοντας ή συνδυασμός παραγόντων δεν έχει ακόμη επιτύχει ουσιαστικό αποτέλεσμα που θα συνεπαγόταν μια τέτοια μείωση των υπαρχόντων αδενωμάτων ή πρόληψη νέων αδενωμάτων ώστε να καταστεί δυνατή η μείωση ή η διακοπή της ενδοσκόπησης επιτήρησης και της εξάλειψης (ή τουλάχιστον της καθυστέρησης) της χειρουργικής προφύλαξης σε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών.
Lancet Gastroenterology and Hepatology, Volume 6, Issue 6, June 2021, Pages 474-481, https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S2468125321000182