Η μελέτη προσπαθεί να απαντήσει στην ερώτηση, εάν συνδέεται η καθυστερημένη χειρουργική επέμβαση με μακροπρόθεσμα καλύτερα αποτελέσματα επιβίωσης σε ασθενείς με τοπικά προχωρημένο καρκίνο του ορθού που δεν ανταποκρίνονται στη νεόεπικουρική θεραπεία.
Η επέκταση του διαστήματος μεταξύ του τέλους της νεοεπικουρικής χημειοακτινοθεραπείας (CRT) και της χειρουργικής επέμβασης θεωρείται ότι μπορεί να ενισχύσει την απόκριση του όγκου σε ασθενείς με τοπικά προχωρημένο καρκίνο του ορθού. Ο κύριος λόγος για την καθυστέρηση της χειρουργικής επέμβασης είναι η αναμονή για να διαπιστωθεί εάν ο ασθενής ανταποκρίνεται στη νεοεπικουρική χημειοακτινοθεραπεία. Περίπου το 15%-20% των ασθενών βιώνουν μια καλή ή ακόμα και πλήρη ανταπόκριση στη νεοεπικουρική θεραπεία, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να πούμε εκ των προτέρων ποιοι ασθενείς θα ανταποκριθούν – και ποιοι όχι.
Ωστόσο, λείπουν δεδομένα σχετικά με τη συσχέτιση της καθυστέρησης της χειρουργικής επέμβασης με τη μακροπρόθεσμη έκβαση σε ασθενείς που είχαν μικρή ή κακή ανταπόκριση στη θεραπεία.
Εάν οι ασθενείς είναι αρκετά τυχεροί να επιτύχουν μια παθολογική πλήρη ανταπόκριση, μπορεί όχι μόνο να απολαμβάνουν ένα πλεονέκτημα επιβίωσης, αλλά μπορεί επίσης να είναι κατάλληλοι και για μια στρατηγική αποφυγής μιας πιο ριζικής χειρουργικής επέμβασης. Για αυτήν την τυχερή μειονότητα, η καθυστέρηση της χειρουργικής εκτομής μπορεί να είναι μια καλή επιλογή.
Ωστόσο, η μελέτη δείχνει ότι η παράταση αυτού του χρόνου στην αναζήτηση περισσότερων ή και καλύτερων παθολογικών απαντήσεων συμβαίνει εις βάρος της χειρότερης έκβασης στους περισσότερους ασθενείς (σχεδόν 75% στη μελέτη) που δεν θα επιτύχουν την επιθυμητή παθολογική απόκριση.
Η μελέτη διεξήχθη σε ασθενείς με τοπικά προχωρημένο καρκίνο του ορθού σταδίου ΙΙ έως ΙΙΙ που είχαν υποβληθεί στο πρωτόκολλο νεόεπικουρικής χημειοθεραπείας ακολουθούμενη από ολική μεσοορθική εκτομή (TME) σε ένα από τα 12 ιταλικά κέντρα παραπομπής μεγάλου όγκου. Μόνο ασθενείς με ελάχιστη παρακολούθηση 5 ετών εξετάστηκαν για ανάλυση. Συνολικά, 1064 ασθενείς συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε χημειο-ακτινοθεραπεία που χορηγήθηκε για 5 εβδομάδες σε 25 δόσεις του 1,8 Gy την ημέρα. Στη συνέχεια, οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με βάση το διάστημα μεταξύ του χρόνου που τελείωσαν τη χημειο-ακτινοβολία και του πραγματικού χρόνου της χειρουργικής επέμβασης.
Στην πραγματικότητα, η διαφορά χρόνου που έγινε το χειρουργείο ήταν μικρή, γύρω στις 3 εβδομάδες. Οι ασθενείς στην ομάδα των μικρότερων διαστημάτων είχαν διάμεσο χρόνο αναμονής 7 εβδομάδων, ενώ για εκείνους στην ομάδα με το μεγαλύτερο διάστημα ήταν 10,6 εβδομάδες. Αλλά αυτή η μικρή διαφορά στο χρονοδιάγραμμα έκανε μεγάλη διαφορά στα αποτελέσματα επιβίωσης.
Στα 5 χρόνια, το 72% όσων στην ομάδα μικρότερου διαστήματος ήταν ζωντανοί και ελεύθεροι από νόσο σε σύγκριση με το 59,6% των ασθενών στην ομάδα μεγαλύτερου διαστήματος (P < .001). Στα 10 χρόνια, τα ποσοστά συνολικής επιβίωσης (OS) ήταν 58,8% έναντι 40,1% (P < .001).
Έως ότου οι προοπτικές μελέτες επιβεβαιώσουν αυτά τα αναδρομικά ευρήματα, η ερευνητική ομάδα συστήνει στους χειρουργούς να κάνουν τη χειρουργική επέμβαση το συντομότερο δυνατό σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται ή που ανταποκρίνονται ανεπαρκώς στην προκαταρκτική χημειοακτινοβολία.
Association of Delayed Surgery With Oncologic Long-term Outcomes in Patients With Locally Advanced Rectal Cancer Not Responding to Preoperative Chemoradiation | Simona Deidda, MD1; Ugo Elmore, MD2; Riccardo Rosati, MD2; et al, JAMA Surg. 2021;156(12):1141-1149. doi:10.1001/jamasurg.2021.4566