Παθήσεις του πρωκτού και περινέου

Η περιοχή του πρωκτού, αν και σχετικά μικρή σε έκταση, είναι μια περιοχή με έντονα και θορυβώδη συμπτώματα που λόγω εντόπισης προκαλεί ιδιαίτερη δυσχέρια στην καθημερινή πράξη. Οι συχνότερες καταστάσεις είναι οι αιμορροΐδες, το περιεδρικό απόστημα και συρίγγιο, η ραγάδα και άλλες σπανιότερες όπως τα κονδυλώματα, ο καρκίνος του πρωκτού κ.α.

 

 

Αιμορροΐδες

Η συχνότερη πάθηση του πρωκτού είναι η αιμορροϊδοπάθεια (ή όπως αποκαλούνται γενικά ‘’αιμορροΐδες’’). Στην πραγματικότητα οι αιμορροΐδες είναι ένα φυσιολογικό στοιχείο της ανατομίας της περιοχής, που όλοι διαθέτουμε. Πρόκειται για ένα πλούσιο δίκτυο φλεβικών αγγείων που μεταφέρει το αίμα  στο κατώτερο ορθό και πρωκτικό σωλήνα. Δρουν σαν ‘’μαξιλάρια’’ και προστατεύουν τον εντερικό σωλήνα από τραυματισμούς (κυρίως από σκληρά κόπρανα), αλλά συμμετέχουν και στο μηχανισμό εγκράτειας. Η διαταραχή της φυσιολογικής λειτουργίας των αιμορροϊδικών αγγείων οδηγεί σε διόγκωση αυτών και εκδήλωση της νόσου.

Ταξινόμηση

Υπάρχουν εσωτερικές και εξωτερικές αιμορροΐδες. Ο διαχωρισμός είναι ανατομικός και έχει σχέση με το σημείο από το οποίο προέρχονται: πάνω ή κάτω από την οδοντωτή γραμμή.

 

Διακρίνονται επίσης διαφορετικοί βαθμοί αιμορροϊδοπάθειας:

 

– Αιμορροΐδες 1^ου βαθμού: δεν προβάλλουν προς τα έξω.

– Αιμορροΐδες 2^ου βαθμού: προβάλλουν προς τα έξω κατά την αφόδευση και ανατάσσονται (ξαναμπαίνουν μέσα στον πρωκτικό σωλήνα) από μόνες τους.

– Αιμορροΐδες 3^ου βαθμού: προβάλλουν προς τα έξω κατά την αφόδευση και ανατάσσονται μόνο με το χέρι.

– Αιμορροΐδες 4^ου βαθμού: προβάλλουν προς τα έξω μονίμως και δεν ανατάσσονται ούτε με το χέρι.

 

Συμπτώματα

Σημεία και συμπτώματα αιμορροϊδοπάθειας είναι:

– Ανώδυνη αιμορραγία με τις κενώσεις (συχνότερα εμφάνιση αίματος στο χαρτί υγείας ή λεκάνη μετά την κένωση)

– Φαγούρα ή/και ερεθισμό της περιοχής.

– Δυσφορία ή/και ήπιος πόνος στον πρωκτό.

– Διόγκωση στην περιπρωκτική χώρα.

– Όζος κοντά στον πρωκτό, ενίοτε ευαίσθητος.

– Ακούσια απώλεια κοπράνων.

Τα συμπτώματα των αιμορροΐδων ποικίλουν. Πολύ συχνά, ιδίως στην περίπτωση των εσωτερικών είναι εντελώς ασυμπτωματικά και οι ασθενείς βλέπουν μόνο το αίμα. Οι εξωτερικές εντοπίζονται κάτω από το δέρμα στην περιοχή γύρω από τον πρωκτό και ψηλαφώνται εύκολα προκαλώντας διαφόρου βαθμού δυσφορία. Αν όμως θρομβωθούν, τότε προκαλούν έντονο πόνο και απαιτούν άμεση ιατρική αντιμετώπιση. Σε κάθε περίπτωση, όταν υπάρχει συνεχιζόμενη απώλεια αίματος από το ορθό, όταν το αίμα φαίνεται να είναι αναμεμιγμένο με τα κόπρανα και συνδυάζεται με αλλαγή στις κενώσεις, τότε θα πρέπει να αναζητάται ιατρική συμβουλή.

Αίτια

Τα αίτια που μπορεί να προκαλέσουν αιμορροϊδοπάθεια περιλαμβάνουν:

– Χρόνια δυσκοιλιότητα ή/και χρόνια διάρροια.
– Έντονη προσπάθεια κατά την κένωση (αλλά και μακρόχρονη παραμονή στην τουαλέτα)
– Κύηση.
– Παχυσαρκία.
– Κληρονομικότητα.
– Δίαιτα χαμηλή σε φυτικές ίνες.
– Πρωκτική σεξουαλική επαφή.

Η πιθανότητα εμφάνισης αιμορροϊδοπάθειας αυξάνει με την ηλικία καθώς οι ιστοί που στηρίζουν τα αιμορροϊδικά αγγεία τείνουν να χαλαρώνουν με τα χρόνια.

Διάγνωση

Η διάγνωση στηρίζεται στην φυσική εξέταση. Συχνά η αιμορροϊδοπάθεια φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Η δακτυλική εξέταση μπορεί να δώσει πολύ χρήσιμες πληροφορίες, όσον αφορά τυχόν ψηλαφητούς όγκους ή μάζες στο ορθό. Ωστόσο επειδή οι εσωτερικές αιμορροΐδες δεν ψηλαφώνται εύκολα, θα χρειαστεί μια άμεση ενδοσκόπηση με κάποιο πρωκτοσκόπιο ή ορθοσιγμοειδοσκόπιο. Ενίοτε μπορεί να απαιτηθεί πλήρης ενδοσκόπηση του κατώτερου πεπτικού συστήματος (ιδίως σε περιπτώσεις που τα συμπτώματα δεν συνάδουν με την κλινική εξέταση, αν υπάρχει αυξημένος κίνδυνος καρκίνου του παχέος εντέρου, ηλικία >50 χωρίς προηγούμενη κολονοσκόπηση κ.α.)

Αντιμετώπιση/θεραπεία

Η αντιμετώπιση της αιμορροϊδοπάθειας εξαρτάται από το στάδιο. Πολύ συχνά η θεραπεία είναι συντηρητική:

– Αλλαγή διατροφικών συνηθειών με προσθήκη άφθονων φυτικών ινών.
– Παροδική χρήση τοπικών σκευασμάτων.
– Προσεκτικότερη υγιεινή της περιοχής.

Σε βαρύτερες περιπτώσεις όμως κάποιου είδους χειρουργική παρέμβαση είναι απαραίτητη. Οι δυνατότητες και οι επιλογές είναι πολλές. Από τις λιγότερο επεμβατικές  όπως:

– Χρήση ελαστικών δακτυλίων.
– Έγχυση σκληρυντικών ουσιών.

Χειρουργικές μέθοδοι

Οι πιο διαδεδομένες και συχνά χρησιμοποιούμενες από τους χειρουργούς σήμερα τεχνικές αποκατάστασης των αιμορροΐδων είναι:

– Οι κλασικές μέθοδοι (Milligan-Morgan, Ferguson) συνίστανται στη ριζική εκτομή όλων των αιμορροΐδων. Σήμερα αντί του κλασικού νηστεριού χρησιμοποιούνται laser, διαθερμία ή υπέρηχοι κύρια για την αντιμετώπιση του έντονου μετεγχειρητικού πόνου.

 

 

– Αιμορροϊδοπηξία κατά Longo. Σ’αυτήν την περίπτωση δεν αφαιρούνται οι αιμορροΐδες αλλά με τη χρήση ενός ειδικού εργαλείου (κοπτοράπτης PPH) διακόπτεται η αιμάτωση των αιμορροΐδων ενώ ταυτόχρονα έλκονται και προς τα έσω. Έχουν μικρότερο μετεγχειρητικό πόνο από την κλασική μέθοδο και είναι πολύ καλά ανεκτές. Εξιτήριο δίνεται την επόμενη ημέρα.

 

 

 

 

 

 

– Τεχνικές απαγγείωσης αιμορροϊδικών αρτηριών (THD – Transanal Hemorrhoidal Dearterialization, HAL – Hemorrhoid Artery Ligation). Η μέθοδος αυτή στηρίζεται στην ανεύρεση του αιμορροϊδικού αγγείου με τη βοήθεια ενός ειδικού οργάνου υπερήχων (doppler) και στη συνέχεια απολίνωσή του. Η τεχνική έχει ελάχιστο πόνο και οι ασθενείς μπορούν να πάρουν εξιτήριο την ίδια μέρα.

 

 

 

– Πιο σύγχρονο όπλο στο οπλοστάσιο της χειρουργικής είναι η χρήση ειδικής ίνας laser, με ή χωρίς Doppler, μέθοδος η οποία μας προσφέρει τη δυνατότητα της  μέγιστης αποτελεσματικότητας, με τον ελάχιστο πόνο και την ταχύτερη επάνοδο στις καθημερινές δραστηριότητες. Η ίνα laser εισάγεται δια μέσω του αιμορροϊδικού όζου και η ενέργεια εφαρμόζεται απευθείας στο τροφοφόρο αγγείο προκαλώντας τη συρρίκνωσή του. Με ένα σχεδόν μηδενικό τραύμα και μικρή μετεγχειρητική ενόχληση επιτυγχάνεται άμεση ανακούφιση, ενώ το τελικό αποτέλεσμα ολοκληρώνεται σε 4-6 εβδομάδες.

 

Όλες οι μέθοδοι έχουν τις ενδείξεις και αντενδείξεις τους και επιλέγεται η καταλληλότερη για κάθε ασθενή.

 

Ραγάδα πρωκτού

Τι είναι η ραγάδα?

Η ραγάδα είναι ένα μικρό σχίσιμο του δέρματος του πρωκτού. Είναι συχνή στα μικρά παιδιά αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες. Εμφανίζεται με την ίδια περίπου συχνότητα σε άνδρες και γυναίκες, αν και σε διαφορετικά σημεία. Στους μεν άνδρες στην 6^η ώρα, στις δε γυναίκες συνήθως στην 12^η.

Αίτια ραγάδας

Η ραγάδα προκαλείται από:

– Σκληρά ή μεγάλου όγκου κόπρανα, τα οποία προκαλούν τραυματισμό της περιοχής.
– Χρόνια δυσκοιλιότητα ή έντονη προσπάθεια κατά την αφόδευση.
– Χρόνια διάρροια.
– Τοκετό.
– Φλεγμονή της ορθοπρωκτικής χώρας από φλεγμονώδεις καταστάσεις του εντέρου (νόσο του Crohn κ.α.).

Συμπτώματα

Το κύριο και χαρακτηριστικό σύμπτωμα της νόσου είναι:

– Ο έντονος και διαξιφιστικός πόνος που εμφανίζεται μετά την κένωση και μπορεί να διαρκέσει μέχρι και αρκετές ώρες
– Ενίοτε υπάρχει και μικρή ποσότητα φρέσκου αίματος
– Ερεθισμός στην περιοχή της ραγάδας ή/και κνησμός
– Συχνή είναι και μια μικρή ψηλαφητή δερματική πτυχή στην περιοχή δίπλα από τη ραγάδα

Είναι συχνό στη ραγάδα, ενώ μετά από κάποιο διάστημα ο πόνος να υποχωρεί αρχικά, στη συνέχεια να επιδεινώνεται ξανά λόγω αντιδραστικής σύσπασης του σφιγκτήρα του πρωκτού. Πολλές φορές μάλιστα, ακόμα κι αν η αιτία της ραγάδας δεν ήταν η δυσκοιλιότητα, είναι συχνό να εγκαθίσταται δυσκοιλιότητα ως άμυνα για το φόβο μιας επώδυνης κένωσης.

Διάγνωση

Η διάγνωση της ραγάδας είναι σχετικά εύκολη. Η σχισμή στο δέρμα είναι συνήθως ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Η δακτυλική εξέταση αποφεύγεται λόγω του έντονου πόνου και του αντιδραστικού σπασμού του σφιγκτήρα. Σε περίπτωση που υπάρχει υπόνοια κάποιας αλλής παθολογίας είναι δυνατόν να διενεργηθεί και ενδοσκόπηση (ορθοσιγμοειδοσκόπηση, κολονοσκόπηση).

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση είναι αρχικά συντηρητική:

– Συστήνεται αύξηση της πρόσληψης με την τροφή φυτικών ινών (περί τα 25-30gr/ημερησίως).
– Άφθονα υγρά.
– Υπακτικά και προϊόντα τα οποία ‘’μαλακώνουν’’ τα κόπρανα.
– 5 – 10 λεπτά λουτρό της περιοχής με χλιαρό προς ζεστό νερό 3 φορές/ημέρα και ιδίως μετά από κένωση.
– Αποφυγή χρήσης χαρτιού, αλλά να προτιμώνται μωρομάντηλα χωρίς άρωμα ή οινόπνευμα.
– Τοπική επάλειψη με αλοιφή νιτρογλυκερίνης.

 

– Εγχύσεις με Botox (βοτουλινική τοξίνη τύπου Α) στον πρωκτικό σφιγκτήρα.

 

 

Αν μετά από 4 – 6 εβδομάδες δεν επουλωθεί η ραγάδα, τότε απαιτείται χειρουργική παρέμβαση. Αυτή συνίσταται σε διατομή μέρους του έσω σφιγκτήρα (είτε με την ανοικτή, είτε με την κλειστή μέθοδο) προς λύση του σπασμού του σφιγκτήρα και επούλωση της ραγάδας. Είναι μια επέμβαση εύκολα ανεκτή από τον ασθενή, με μικρή διάρκεια και εξιτήριο συνήθως την ίδια ημέρα.

 

 

 

 

Κύστη κόκκυγα

Τι είναι η κύστη κόκκυγα?

Είναι μια κύστη, η οποία περιέχει τρίχες και δερματικά ράκη. Η ονομασία της προέρχεται από το σημείο στο οποίο συνήθως εμφανίζεται, στην περιοχή γύρω από τον κόκκυγα, κοντά στη μεσογλουτιαία πτυχή.

 

 

 

 

 

 

Είναι συχνότερη στους άνδρες, ιδίως δασύτριχους οι οποίοι υποχρεώνονται, λόγω εργασίας, σε αρκετές ώρες καθιστικής θέσης (επαγγελματίες οδηγοί κα). Εάν η κύστη αυτή επιμολυνθεί τότε χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο και δυσφορία.

Αίτια

Η κύστη κόκκυγα συνήθως δημιουργείται όταν τρίχες της περιοχής ”μεγαλώνουν” μέσα στο δέρμα. Αυτό μπορεί να γίνει από μηχανικό ερεθισμό της ιεροκοκκυγικής χώρας λόγω τριβής και πίεσης του δέρματος από:

– πολύωρη καθιστική εργασία,
– στενά ρούχα,
– ποδηλασία κα.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν από ήπια:

– απλή ανώδυνη διόγκωση και
– ψηλαφητό οζίδιο

μέχρι και πιο έντονα σημεία (όταν υπάρχει επιμόλυνση):

– έντονος πόνος
– εκκροή πύου – αίματος
– έντονα δύσοσμο υγρό
– ερυθρότητα

Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να αναζητάται ιατρική συμβουλή.

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση της κύστης κόκκυγα είναι χειρουργική. Οι χειρουργικές τεχνικές για την αντιμετώπιση της κύστης κόκκυγα είναι οι εξής:

– Όταν υπάρχει επιμόλυνση, η λύση είναι η απλή διάνοιξη και παροχέτευση (υπό τοπική αναισθησία) της πυώδους συλλογής. Το τραύμα αφήνεται ανοικτό για να επουλωθεί κατά 2ο σκοπό (χωρίς την τοποθέτηση δηλαδή ραμμάτων) με συχνές αλλαγές. Πολύ συχνά θα υποτροπιάσουν.

– Στις περιπτώσεις αυτές απαιτείται ευρύτερη εκτομή, η οποία θα περιλαμβάνει αφαίρεση όλης της φλεγμονώδους διεργασίας σε υγιή όρια μαζί με πιθανά συρίγγια. Αναλόγως της έκτασης της βλάβης αυτό μπορεί να γίνει είτε με την ανοικτή (τραύμα μένει ανοικτό) είτε με την κλειστή (τραύμα συγκλείεται με ραφές) μέθοδο.

– Μεγάλη εφαρμογή έχει κι εδώ η χρήση laser. Το μεγάλο πλεονέκτημα της μεθόδου είναι η μη χρήση νυστεριού και καμία τομή. Χρησιμοποιούνται οι φυσικές οπές (τα συρίγγια) δια μέσου των οποίων οδηγείται η οπτική ίνα και εξαχνώνει την κοιλότητα.

– Πιο πρόσφατη μέθοδος, με εξαιρετικά αποτέλεσματα, είναι το EPSiT (Endoscopic Pilonidal Sinus Treatment). Πρόκειται για θεραπεία της κύστης κόκκυγα ενδοσκοπικά με τη χρήση ειδικού εξοπλισμού, όπου εισάγεται δια του συριγγίου της κύστης κάμερα και υπό άμεση όραση γίνεται αφαίρεση των τριχών και φλεγμονωδών ιστών, ενώ στη συνέχεια καυτηριάζεται όλη η κοιλότητα. Χωρίς νυστέρι, χωρίς τομές, χωρίς πόνο. Άμεση επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες χωρίς να απαιτείται νοσηλεία.

 

Παραεδρικό απόστημα – συρίγγιο

Τι είναι το πρωκτικό απόστημα?

Ένα πρωκτικό απόστημα είναι μια μολυσμένη κοιλότητα γεμάτη με πύο που βρίσκεται κοντά στον πρωκτό ή το ορθό. Το 90% των αποστημάτων είναι το αποτέλεσμα μιας οξείας λοίμωξης στους εσωτερικούς αδένες του πρωκτού. Περιστασιακά, βακτήρια, κόπρανα  ή ξένη ύλη μπορεί να φράξουν έναν πρωκτικό αδένα και να δημιουργηθεί έτσι ένα απόστημα.

Τι είναι το πρωκτικό συρίγγιο?

Ένα πρωκτικό συρίγγιο είναι συχνά το αποτέλεσμα ενός προηγούμενου ή ενεργού πρωκτικού αποστήματος. Αυτό συμβαίνει σε έως και 50% των ασθενών με αποστήματα. Η φυσιολογική ανατομία περιλαμβάνει μικρούς αδένες ακριβώς μέσα στον πρωκτό. Το συρίγγιο είναι η σήραγγα που σχηματίζεται κάτω από το δέρμα και συνδέει τους φραγμένους μολυσμένους αδένες με ένα απόστημα. Ένα συρίγγιο μπορεί να είναι παρόν με ή χωρίς απόστημα και μπορεί να συνδεθεί μόνο με το δέρμα των γλουτών κοντά στο πρωκτικό άνοιγμα.

Ταξινόμηση

Τα πρωκτικά αποστήματα ταξινομούνται ανάλογα με τη θέση τους σε σχέση με τις δομές που περιλαμβάνουν και περιβάλλουν τον πρωκτό και το ορθό: περιπρωκτικά, ευθυϊσχιακά, διασφιγκτηριακά και υπερανελκτήρια. Η περιπρωκτική εντόπιση είναι η πιο συχνή και η υπερανελκτήρια είναι η λιγότερο. Εάν κάποιος από αυτούς τους ειδικούς τύπους αποστήματος απλώνεται μερικώς περιφερειακά γύρω από τον πρωκτό ή το ορθό, ονομάζεται πεταλοειδές απόστημα.

Τα συρίγγια ταξινομούνται ανάλογα με  τη σχέση τους με τον πρωκτικού σφιγκτήρα (οι μύες που μας επιτρέπουν την εγκράτεια). Είναι ταξινομημένα ως διασφιγκτηριακά, μεσοσφιγκτηριακά, υπερσφιγκτηριακά και εξωσφιγκτηριακά. Το μεσοσφιγκτηριακό είναι το συνηθέστερο και το εξωσφιγκτηριακό είναι το λιγότερο κοινό. Αυτές οι ταξινομήσεις είναι σημαντικές για να βοηθήσουν τον χειρουργό να πάρει αποφάσεις θεραπείας.

 

 

Συμπτώματα

– Ορθοπρωκτικός πόνος.

– Οίδημα.

– Περιγεννητική κυτταρίτιδα (ερυθρότητα του δέρματος).

– Πυρετός είναι τα πιο κοινά συμπτώματα ενός αποστήματος.

– Περιστασιακά, ενδέχεται να εμφανιστούν αιμορραγίες από το ορθό ή συμπτώματα από ουρήθρα, όπως επώδυνη ούρηση.

Οι ασθενείς με συρίγγια συνήθως έχουν ιστορικό αντιμετώπισης πρωκτικού αποστήματος. Ο ορθικός πόνος, η παροχέτευση από το περιπρωκτικό δέρμα πυώδους ή άλλου υγρού, ο ερεθισμός του περιπρωκτικού δέρματος και μερικές φορές η αιμορραγία από το ορθό μπορεί να παρουσιάζουν συμπτώματα ενός συριγγίου.

Διάγνωση

Κλινική εξέταση

Η διάγνωση είναι εύκολη δεδομένου ότι ένα απόστημα έχει χαρακτηριστική εικόνα. Η δυσκολία στη διάγνωση οφείλεται σε ‘ψηλά’ αποστήματα που φαίνονται στο δέρμα. Η δακτυλική εξέταση είναι συχνά εξαιρετικά επώδυνη και πρέπει να γίνεται με προσοχή.

Όταν διαγιγνώσκεται ένα πρωκτικό συρίγγιο, ένα εξωτερικό άνοιγμα που παροχετεύει το πύο, το αίμα ή κόπρανα αναγνωρίζεται συνήθως κατά την εξέταση γύρω από το δέρμα του πρωκτού.

Απεικονιστικές εξετάσεις

Τα περισσότερα πρωκτικά αποστήματα και συρίγγια διαγιγνώσκονται και διαχειρίζονται με βάση τα κλινικά τους ευρήματα. Περιστασιακά, πρόσθετες μελέτες μπορούν να βοηθήσουν στη διάγνωση ή οριοθέτηση ενός συριγγίου. Σήμερα, ο ενδοσκοπικός υπερηχογράφος είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος διάγνωσης ενός εν τω βάθη αποστήματος, ο εντοπισμός πεταλοειδούς και ο καθορισμός της διαδρομής ενός συριγγίου. Μια πυελική μαγνητική τομογραφία έχει δειχθεί ότι έχει ακρίβεια μέχρι 90% για τη χαρτογράφηση του συριγγίου και την αναγνώριση των εσωτερικών στομίων.

Αντιμετώπιση πρωκτικού αποστήματος

– Διάνοιξη και παροχέτευση της αποστηματικής κοιλότητας είναι η πιο ενδεδειγμένη λύση.

– Η χρήση αντιβιοτικών από μόνη της δεν μπορεί να θεραπεύσει το πρόβλημα και δρα μόνο επικουρικά.

– Το 50% των  αποστημάτων θα εκδηλώσουν συρίγγιο.

Αντιμετώπιση πρωκτικού συριγγίου

Επί του παρόντος, δεν υπάρχει μη επεμβατική θεραπεία για αυτό το πρόβλημα και η χειρουργική επέμβαση για να θεραπεύσει ένα πρωκτικό συρίγγιο είναι σχεδόν πάντα απαραίτητη. Εάν το συρίγγιο είναι απλό (με ελάχιστη συμμετοχή σφιγκτήρα), μπορεί να πραγματοποιηθεί μια φιστουλοτομή. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει την διάνοιξη του συριγγίου συνδέοντας έτσι το εσωτερικό άνοιγμα μέσα στο πρωκτικό κανάλι με το εξωτερικό άνοιγμα στο δέμα και δημιουργώντας ένα αυλάκι που θα θεραπευθεί κατά β’σκοπό από μέσα προς τα έξω.

Όταν όμως το συρίγγιο περιλαμβάνει μεγάλο μέρος του σφιγκτήρα, δεν είναι δυνατή η διενέργεια φιστουλοτομής καθώς θα επιφέρει μη αντιστρεπτή ακράτεια. Σ’αυτές τις περιπτώσεις εξετάζονται άλλες εναλλακτικές μέθοδοι.

– Η έγχυση κόλλας Fibrin είναι μια τέτοια επιλογή, στην οποία η κόλλα φιμπρίνης εγχέεται στο συρίγγιο για να το κλείσει με σκοπό να ενσωματωθεί στον περιβάλλοντα ιστό. Έχει το πλεονέκτημα ότι αποφεύγει τη διαίρεση σφιγκτήρα, διατηρώντας έτσι την εγκράτεια. Παρόλο που υπάρχει σχετικά υψηλό ποσοστό αποτυχίας με αυτήν την προσέγγιση, δεν καταστρέφει ιστούς και μπορεί να επαναληφθεί.

– Το πρωκτικό βύσμα είναι ένα επίμηκες τεμάχιο υλικού που τοποθετείται καθ ‘όλο το μήκος του συριγγίου για να γεμίσει το χώρο της οδού και να ενσωματωθεί στον ιστό γύρω του. Το βύσμα έχει επίσης το πλεονέκτημα ότι δεν απαιτεί διαίρεση του σφιγκτήρα. Ωστόσο, όπως και η κόλλα φιμπρίνης, έχει σχετικά χαμηλό ποσοστό επιτυχίας, με την πλειοψηφία των μελετών να αναφέρουν επιτυχία λιγότερο από 50%.

 

– Τεχνική LIFT (Ligation of Intersphincteric Fistula Tract). Κατ’αυτήν, γίνεται απολίνωση του συριγγίου στον μεσοσφιγκτηριακό χώρο χωρίς να επηρεάζονται οι σφιγκτήρες. Δυστυχώς δεν έχει εκτελεστεί αρκετά για να αξιολογηθεί επαρκώς η επιτυχία της μεθόδου.

– Πολύ συχνά και σχεδόν πάντα όταν εμπλέκεται σφιγκτήρας, ο χειρουργός σας μπορεί να συστήσει την τοποθέτηση ενός seton. Αυτό συχνά είναι ένα λεπτό κομμάτι από καουτσούκ, λάστιχο ή ράμμα, το οποίο τοποθετείται διαμέσου του συριγγίου και τα άκρα του ασφαλίζονται, σχηματίζοντας έτσι ένα δακτύλιο γύρω από τον πρωκτό που εμπλέκει το συρίγγιο. Το seton μπορεί να παραμείνει στη θέση του για 8-12 εβδομάδες (ή επ ‘αόριστον σε επιλεγμένες περιπτώσεις), με σκοπό την παροχέτευση, επιτρέποντας έτσι να υποχωρήσει όλη η φλεγμονή και να σχηματιστεί μια συμπαγής οδός κατά μήκος της οδού του συριγγίου. Αυτό σχετίζεται με ελάχιστο πόνο και μπορείτε να έχετε κανονική λειτουργία του εντέρου με ένα seton στη θέση του. Μόλις έχει εξαφανιστεί όλη η φλεγμονή είναι δυνατή η σταδιακή περίσφιξη του seton έως ότου αυτό διαιρέσει όλους τους ιστούς σταδιακά και ελευθερωθεί από μόνο του.

– Χρήση εδώ έχει και το laser καθώς είναι δυνατή η σύγκλιση του συριγγίου με τη χρήση ειδικής ίνας, η οποία καθώς διέρχεται δια μέσου του σηραγγώδους πόρου διοχετεύει ενέργεια η οποία με τη σειρά της προκαλεί σύμπτωση των τοιχωμάτων.